1,1428571. Tyle punktów na mecz zdobywa wiosną Cracovia. Jeśli drastycznie i szybko nie poprawi fatalnej średniej, to spadnie z ekstraklasy. Z hukiem. A wtedy na marne pójdzie nie tylko góra pieniędzy wydana zimą na transfery, ale przede wszystkim kilka lat pracy nad odrestaurowaniem najstarszego polskiego klubu.

Jeszcze niedawno śmiałka, który snułby równie czarne scenariusze, uznano by za nieszkodliwego paranoika. Dziś jednak zagrożenie jest diablo realne. I to przynajmniej z kilku powodów.

Po pierwsze, rozkład jazdy krakowian w końcówce sezonu wcale im nie sprzyja. Ba, podróż do utrzymania będzie wyjątkowo wyboista i niewygodna. Zremisowane 1:1 w piątek spotkanie ze Śląskiem było bowiem ostatnim starciem ?Pasów" z rywalem, który gra o czapkę gruszek. Teraz na drodze będą o wiele trudniejsze przeszkody. Z jednej strony czekają przeciwnicy, którzy rękami i nogami bronią się przed spadkiem (wyjazd do Bytomia i Wodzisławia, a u siebie mecz z Górnikiem Zabrze), z drugiej - zespoły walczące o miejsca na ligowym podium (Cracovia będzie podejmować Polonię Warszawa i Bełchatów, a w ostatniej kolejce złoży wizytę Lechowi Poznań).

Po drugie, podopieczni Artura Płatka nie grają na miarę ani poczynionych inwestycji, ani ciągle nieujawnionego ?dużego potencjału drużyny" (ulubiony zwrot używany przez nich w wywiadach). Na wysoką ocenę po siedmiu wiosennych meczach zasłużyli jedynie bramkarz Marcin Cabaj, regularnie ratujący skórę kolegom, i napastnik Bartosz Ślusarski, który miewa wprawdzie ostatnio problemy ze skutecznością, lecz i tak widocznie podnosi poziom drużyny. Reszta nie wybija się ponad przeciętność, o wiele częściej produkując irytujące błędy (obrońcy często przechodzą sami siebie) niż porywające akcje.

Kłuje w oczy brak w ekipie choćby jednego piłkarza, który szukałby niekonwencjonalnych rozwiązań, próbował dryblingów i ryzykował w indywidualnych rajdach (vide: Sebastian Mila i Janusz Gancarczyk w Śląsku).

Na plus trzeba zapisać Płatkowi, że zawodnicy są dobrze przygotowani pod względem fizycznym, choć Bogiem a prawdą przy współczesnych metodach i możliwościach monitorowana treningu to powinno być uznane za normę, a nie dodatkowy atut i powód do pochwał dla trenera.

Po trzecie - co zaczęli przyznawać sami piłkarze - zespół nie radzi sobie z presją. Tymczasem to właśnie umiejętność wygrywania z nożem na gardle będzie mieć kluczowe znaczenie w walce o utrzymanie. A w przypadku ?Pasów" im - dalej w las, tym gorzej. W ostatnich czterech meczach krakowianie zdobyli raptem dwa punkty.

- Wychodzimy na boisko i koncentrujemy się na tym, że za wszelką cenę musimy zwyciężyć, przez co pojawia się nerwowość. Mamy powiązane nogi, nie potrafimy przytrzymać piłki, wziąć na siebie ciężaru gry - przyznaje Paweł Nowak.

W tym wypadku jednak sama diagnoza przypadłości nie wystarczy. Potrzebny jest pomysł, jak w następnych meczach wytrzymać ciśnienie i uspokoić drżące łydki.

- Teraz gramy w Bytomiu i co mam powiedzieć? Że znowu mamy mecz o życie? Tak jest przecież co tydzień. Być może jednak tym razem szczęście nam dopisze i strzelimy jedną bramkę więcej od rywala - mówi Cabaj.
Żartów nie ma. Dzięki szczęściu, modlitwie, wudu lub czemukolwiek innemu Cracovia musi zacząć wygrywać. W przeciwnym razie - żegnaj, ligo. (...)

Przemysław Franczak - POLSKA Gazeta Krakowska